آیا مردم برزیل در انتخابات 2010 جانشین لولا را مى ‌پذیرند؟

آمریکاى لاتین قاره ی پارادوکس‌ هاست، زمانى که هوگو چاوز رییس جمهور ونزوئلا 3 ماه مانده به انتخابات ریاست جمهورى برزیل درباره ی بازگشت راست گرایان طرفدار منافع امپراطورى ایالات متحده هشدار مى ‌دهد، احتمالا علایم نگران کننده ‌اى در این باره دریافت کرده است، اما به هر حال وى و سایر رهبران چپ‌ گرا على ‌رغم تلاش و موفقیتشان براى پیروزى در دوره ی دوم ریاست جمهورى و با گذر زمان ناچارند به سازوکارهاى دموکراتیک حاکم بر کشورشان احترام بگذارند و نتیجه انتخابات را بپذیرند، زیرا خود با همین قواعدِ بازى به قدرت رسیده‌اند.

اما شرایط حکمرانى در برزیل به طور اساسى فراتر از قواعد بازى مرسوم چپ گرایان پوپولیسم است. برزیل همواره فراتر از آن که کدام جناح یا حزب سیاسى، از راست ‌گرا تا سوسیالیست، استقرار داشته باشد به دلایل متعددِ تاریخى از جمله نداشتن گروه ‌هاى قومى ‌یا تجزیه طلب یا اپوزیسیون مسلحانه ی برانداز و معارضان داخلى، برخى خط مشى‌ هاى استراتژیک در سیاست داخلى و خارجى داشته است. در سیاست داخلى نگاه کلان، معطوف به صنعتى شدن و توسعه ی اقتصادى پایدار و قوى که از دوره ی ریاست جمهورى کاردوسو زیربناى آن تحکیم شد، هدف اساسى دولت‌ها گشت. البته دوره ی دیکتاتورى نظامى 1958 تا ‌1964 نیز شکافى بود که اکثر کشورهاى قاره، مشابه آن را با تنش و دشوارى فراترى داشتند، اما برزیل شاید کشورى منحصر به فرد در قاره بود که چالش بسیار کمترى داشت و به سرعت این شکاف را ترمیم کرد.